قدیما میگفتن آدم یه بار به دنیا میاد و یه بار هم می میره اما من روزی 1000 بار مردن رو تجربه کردم . باور نمی کنین؟ خوب الان دلیلشو براتون میگم.

وقتی قلب ادم مرده باشه دیگه زندگی و زنده بودن ارزشی نداره و با مردن فرقی نمیکنه و فقط اسم زندگی رو یدک می کشه.

وقتی همه اون چیزائی که فکر می کردی ارزشمند هستن  جلوی چشمات رنگ می بازن ، وقتی کسی که میگفت و می نوشت دوستت داره  خیلی بی تفاوت از کنارت میگذره، وقتی که احساس کنی سالها برای به دست اوردن کسی تلاش کردی که خیلی نسبت به عشقت بی تفاوته ، وقتی قلبت برای کسی تپید که ارزش عشقتو نشناخت و فقط به چشم یه بازیچه بهت نگاه می کنه  اروم اروم احساس می کنی اون همه محبت سرشار قلبت تبدیل به کینه شده . اون وقته که قلبت میشگنه ولی غرورت اجازه نمیده صدای شکستنشو کسی بشنوه ، مبادا که ترک بر دارد چینی نازک تنهائی من !!!!!!!!

پس با مردن خیلی هم فرقی نمی کنه.نمیتونی بگی زنده هستی چون قلبت دیگه برای کسی نمیتپه.نمیتونی فریاد بزنی چون کسی دیگه صداتو نمیشنوه.نمیتونی سفره دلتو برای کسی باز کنی چون هرکی صدای  دلنوازشو بشنوه برای جبران پلشتی خودش با تمسخر صداتو تو گلو خفه می کنه

من هم به تکرار غم نیما دوباره باز می گویم

کجای این شب تیره بیاویزم غبای ژنده خود را ............

     اخرین دست نوشته از مرحوم سیامک که عشقی پاک را قربانی رفاقت کرد و   خود نیز در راه این عشق جان داد

  در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن  

  من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود